Apartado de correos 75
31780 Bera
Navarra (Spain)
Taller de escucha con refugiados participantes de CEAR.
Este programa contó con la colaboración de Audio Laborategia elkartea para la realización de la pieza sonora a través de talleres de escucha y de creación colectiva.
En la realización sonora: Xabier Erkizia, Luca Rullo, Iñigo Telletxea y Juan Arnal.
El guión ha sido escrito colaborativamente junto a las mismas personas que han puesto su voz en la narración.
Ikus-entzunezko obretan soinuaren erabilerara modu kritikoan hurbiltzeko asmoarekin, soinua hartzeko tresnak erabiltzeko lehen tailer tekniko bat eskainiko dugu. Talde-jardunean eta talde-esperimentazioan oinarritutako metodologia oinarri hartuta, zinema profesionalean erabilitako soinu harrapatze estandarrak arakatuko ditugu, ereduzko setak eraikiko ditugu, eszenako soinuaren kaptazioan dauden errealitate desberdinak estaltzen saiatzeko. Labur-labur, elkarrizketak jasotzeko metodo batzuk ikusiko ditugu eta pertsonaia batekin edo gehiagorekin grabaketak egiteko mikrofoniarako soluzioak, estudioan grabatzeko lokuzioak, audioa multipista programetan editatzen eta soinua espazioratzeko aukera batzuk aztertuko ditugu. Uharte Zentroko laborategia aprobetxatuz, eskura dauden tresnak eta espazioak erabiliko ditugu proiektu kolektibo txiki bat garatzeko.
ZEINI ZUZENDUA?
Artistak, ikasleak, sortzaileak edo soinu-artean interesa duen edozein pertsonari zuzendua.
DATAK ETA ORDUTEGIAK
Urriak 18 – 21
15:30 – 19:30
Lantegi teknikoa | Soinu laborategia: Mikrofonoek ez dute entzuten
Audiolab elkarteak Espainiako Gobernuko Kultur eta Kirol Ministeritzak VI ENCUENTROS DE CULTURA Y CIUDADANÍAn parte hartuko du BABEL II Una biblioteca portátil del ruido egitasmoaren bidez. Irrati saiakera forma duen enkarguzko obra honek modu koralean zaratari buruzko hausnarketa bat proposatzen du, hainbat pentsalariren hitzak eta ideiak jarraituz. BABELek berez dimentsio haundiagoko egitasmoa izan nahi du eta zentzu hortan pieza honek lan ildo baten abiapuntua suposatzen du.
Babel II. Biblioteca portátil del ruido
Un proyecto de audio-lab.org
“El hombre aproximativo no es más que la abeja o
cualquier animal gregario. El hombre aproximativo no
es un animal social en el sentido aristotélico porque
está hecho de ruidos. Con este hombre, otro tipo de
escucha es necesaria, otro modo de decir y conducir el
pensamiento. “
Carmen Pardo Salgado
Si la palabra es la que nos define como seres humanos, la aglutinación masiva y sin límites de las palabras, debería de suponer la máxima expresión humana. Sin embargo, en los tiempos que nos ha tocado vivir, caracterizados por su incesante verborrea, alimento sin fin de medios y redes de comunicación constantes, esa acumulación deja de ser una expresión del todo racional para convertirse en un fenómeno consecuente con la propia forma de su fuente. En este sentido, parece lógico pensar que el sonar de un mundo global debería de ser similar al de una masa sónica amorfa, continua, expandida, masificada. Lo que coloquialmente denominamos ruido. Culturalmente, entendemos por ruido todo sonido sin forma definida, sin sentido ni ritmo, disruptivo, que interfiere en la comunicación (sólo de nuestra especie), inefectivo, inútil, no productivo. Tendemos a simplificar llamando ruido a todo aquel sonido que en términos prácticos, nos resulta ajeno. Que no es nuestro. El ruido, siempre es del otro. El ruido, por tanto, contiene en su no-forma todas nuestras expresiones y su detritus acústico, nuestras licencias y sus condicionantes económicos, nuestras identidades y sus excesos. Habitamos el mundo a través del ruido.
Siguiendo esta lógica, entender o volver a intentar comprender el mundo a través del ruido nos obliga casi de forma irremediable a repensar el concepto de “ecología”. Supone entender no la ecología como el anhelo de conseguir una representación idealizada de la naturaleza sino como una forma de comprender nuestra propia forma de ser en relación al ecosistema que nos habita como si de un ruido de fondo se tratara. Cada momento histórico, cada revolución ha venido acompañada de su propio ruido. Cada versión de la tierra ha contado con su rumor de fondo. Habitarlas significa escuchar.
A través de una revisión histórica sobre los acontecimientos, las tecnologías y los usos que se han venido realizando durante el inicio de la civilización, esta biblioteca/sonoteca busca realizar una cronología crítica a través de varios casos de estudio paradigmáticos de la historia de la humanidad.
Esta primera presentación pública del proyecto se plantea a modo de ensayo radiofónico “extendido”. Una creación radiofónica experimental, que a modo de conferencia coral ilustrada con sonidos, invita a adentrarse en una investigación infinita pero fascinante. Esta pieza es a su vez un adelanto de un proyecto de mayor alcance y dimensión que presumiblemente se irá desarrollando en el futuro próximo. Una especie de “reader” de una historia cronológica del ruido que nos habita.
Dirección: Xabier Erkizia , Luca Rullo
Guión: Carmen Pardo Salgado
Montaje y edición: Xabier Erkizia
Grabación: Luca Rullo
Imagen: Sonia Ciriza
Hizkuntza zinematografikoari buruzko lantegi praktikoa Maite Redondo zinemagilearen eskutik.
Taillerra Totems Kalera proiektuaren barruan dago, non Uharteko kolektiboekin lan egiten den.
Erreferente zinematografikoen errepaso labur batetik abiatuta, ikus-entzunezkoen bidez istorioak kontatzeko hainbat modu sustatzeko ariketak egingo dira. Hasiera batean, proposamen gidatua izango da, gero parte-hartzaileek aukeratzen dituzten norabideak hartuko dituena.
Praktika zinematografiko bat egitea proposatzen da, eguneroko testuingurutik abiatuta, zehazki Uharten.
Audiolab elkarteko Luca Rullok dinamizatutako soinuari dedikaturiko sesio bate gongo da. Eta Maddi Barber zinemagilearen lanaren proiekzioa, ondorengo eztabaida batekin.
Lantegian beste proiekzio batekin amaituko den sorkuntza-prozesu kolektibo bat ere irekiko da.
Bi proiekzio saioak publikoari irekiak izango dira eta aire zabalean egingo dira, Uharteko Arte Garaikideko Zentroaren TOTEMAK erabiliz.
Iraupena: abuztuak 18, 19, 20, 25, 26 eta 27, 17:00etatik 20:00etara, guztira 8 saio proiekzioekin batera, Uharteko Arte Garaikideko Zentroan:
• Abuztuaren 21ean, 21:00etan. Proiekzioa eta eztabaida Maddi Barberrekin.
• Abuztuaren 28an, 21:00etan. Tailerrean egindako proiektuaren aurkezpena.Izena ematea eta informazioa email honetan: actividades@centrohuarte.es
MARCAR.NOTAR.SIGNAR
Andres Doñate, Alex Mendizabal, Bruce McClure, Xabier Erkizia, Juanjo Aranguren
Tamara Garcíak komisaritutako erakusketa
2020/06/11 – 2020/07/30
CIBRIAN gallery. Donostia
Leave a mark. A signal. Embroider initials on clothing. Make an incision. Mark a place.
Point out something so that it is known. Aim briefly. A sign. A signal.
Sound is matter. Sound as the only character. The sound as the plan of a place. Sound
as the record of someone, of a time, of a town. When Pauline Oliveros told us that one does
not hear a sound, but the place where it sounds, the moment when it sounds, who it sounds with…
It is understood that this material does not hang on a wall, does not wait for you to arrive to be named;
I need you, yes, but maybe not as one might think. These works have that particularity: they are
composed of sounds that rewrites when you listen to them. The writing of the sound, its letter, the note,
the mark on paper, the sign that hides a language for the one who writes or for the one who reads.
Maybe professional “listeners” could tell a story only of the sounds that have been left in the margin,
that binds the shores together, not repeatable sounds, sound film, loose papers, loose letters, signs.
This exhibition presents the research and results of the ARR EDIZIOAK project (composed of
Audiolab + ELSA Records), and tends to be a side note of the exhibitions dedicated to sound,
bringing together a series of works that reflect on sound as a medium. This exhibition includes
works by Andres Doñate, Alex Mendizabal, Bruce McClure, Xabier Erkizia and Juanjo Aranguren
who are sound writers, deeply connected through their works and experiences. In their immediate
environment, we do not see the cohesion that time has given us over other groups, that have
been references for the artists on display, but we can assume that friendship can be a common thread.
Sound-Art is interdisciplinary by nature and it can materialize through an infinite number of applications
that go back and forth between music ( musique concrète, electroacoustic, electronic, noise, ambient,
etc.) and the a priori understood as conventional arts (sculpture, video art, cinema…).
Relating its story here and now is not relevant but it deserves to recall its relatively recent genealogy,
from John Cage and Fluxus through Christian Marclay and turntablism, Max Neuhaus and the sculpture
in public space, aforementioned Pauline Oliveros and the idea of Deep Listening, or Luca Ferrari and
the radio art, just to mention a few references that show us the creative plurality behind the label Sound-Art.
We, all the platforms that have had the sensibility to broadcast sounds like noise, but ordered, annotated,
signed by the language and register of the artists, which is after all a way of indicating a place and a space,
assume that there are as many writing possibilities as there are signs and people. This is just a beginning
that brings together the works of Andres Doñate, Alex Mendizabal, Bruce McClure, Xabier Erkizia
y Juanjo Aranguren.
Tamara Garcia
2018ko Landarteren, alegia Vianako Printzea Erakundea-Kultura Zuzendaritza Nagusiaren arte eta landa eremuko programaren barnean AUDIOLAB elkarteak osatutako egitasmoaren helburu nagusia Sartagudako bizilagunekin entzumenaren garrantziari buruzko ikerketa eta hausnarketa eragitea da. Egitasmoaren emaitzak hainbat forma ezberdin hartu ditu eta hala kontsultatu daitezke: Soinu mapa elkarreragile baten bidez, lantaldean egindako irratsaioaren bidez edo koadernotxo pedagogikoaren bidez. Azken finean Xabier Erkizia eta Luca Rullo soinu artistek proposatutako lanak gure entzuteko moduak birpentsatu eta zergatik ez, belarri bidez errealitatea ulertzeko modu berriak eraikitzea du amets.
Herriko bizilagunekin egindako elkarlan emankorraren emariak bapatean neurtzea zaila bada ere, dimentsio hauetako (elementu fisikorik gabeko) proiektuek hala eskatzen baitute, elkarrekin egindako lanaren emaitzak ugariak izan dira, eta ez soilik orain, baizik etorkizunean herriarentzako erabilgarriak izango diren hainbat tresna ere utziko ditu:
MARRAZUZENEAN DAGO GEZURRA. SOINUAREKIN ETA SOINUAREN BITARTEZ MAPEOAK EGIN
Hillel Schwartz & Xabier Erkizia
ekainak 11-15, Uharte zentroa, Uharte (Nafarroa)
Antolatzaileak: Uharte zentroa, audiolab – Tramontana
www.centrohuarte.es/eu/la-linea-es-el-engano-soinuarekin-eta-soinuaren-bitartez-mapeoak-egin
Jaio aurretik, mundua ia soinuaren bidez bakarrik mapeatzen dugu. Uteroan, leku sentsaziora modu egokian gerturatzen gara, gertuko edo urrutiko soinuen presentziaren arabera, soinu argiak edo lausoak, erritmikoak edo bat-batekoak, izan ere, bista, ukimena edo dastamena aukera fisikoek mugatuak daude.
Ostetrek fetuaren posizioa identifikatu dezakete egun, bai eta, hazkuntzaren trazua egin ultrasoinuak erabiliz; seigarren hilabetetik aurrera, fetua eta ongi garatutako bere entzumena, amaren gorputzarekiko bere kokalekua mapeatzen hasten da eta une berean, bere ama hizkuntzen mintzaira eta inflexioak antzematen hasten da.
Eta jaioberriek haurren monitore bidez gurasoen zaintza sonikoa pairatu dezaketen bitartean, gazteek euren soinu egoerak ikuskatzen jarraitzen dute. Beraz, argudiatu liteke, soinu-artearen inguruko praktika izan ordez, gure inguruaren soinu-mapak egitea uste duguna baino askoz naturalagoa dela.
Hala eta guztiz ere, Europako komertzio eta kultura gorenaren programa gisa, kartografia bisuala izan da hein handi batean (batzuetan ukimen bidezkoa, globo topografikoak kasu). Zer gertatuko litzateke soinura itzuliko bagina gure gorputzak, auzoak, nazioak, kontinenteak eta unibertsoa bera trazatzeko? Ez da espekulazio huts bat. Mendearen hiru laurdenetan, mediku, hirigile, ekologista akustiko, astronomo, itsas-komandante eta ozeanografoek lurralde biofisiko, geologiko, kultural, sozial, militar eta metropolitakoei zentzua emateko zundaketak oinarri izan dituzte. Ikasleek ikasketa akademikoak garatzeko, kontuan izaten dituzte soinuaren frekuentziak, gamak eta kidetasunak sirena, burrunbari, bozina eta su alarmak diseinatzerakoan; legegile eta arkitektoek soinu kodeak sortzen eta kontsultatzen dituzte hiri edo hiri inguruko paisaia eta soinu paisaia aintzat hartuz; jolas parkeetako eta jatetxeetako jabeek zein zinegileek soinuaren erabilera sofistikatua izan ohi dute giroa sortzeko, ibilbideak egitean eta memoria lantzean; baleontziek, arrantzaleek eta urpekariek harrapakinaren jarraipena egitean, teknologia goreneko sonarrak erabiltzen dituzte.
Hala eta guztiz ere, egia da gure eguneroko bizitzan ez ditugula soinuaren bidearen baitan antolatzen bidaia edo lanak, mapa horiek gurekin daramatzagula baieztatu dezakegun arren, nahiz eta sotilak eta ez oso sistematikoak izan, mapa akustiko-kognitibo hauek egiten edo esaten duguna baldintzatzen dute gauden lekuan egonda.
Koiuntura historiko hau, soinu kartografikoaren, bitarteko, metodo, meritu eta erresonantziaren pausu bakoitzean, gure gorputzetatik, komunitateetaraino, probintzietatik, muga nazionalak zeharkatzen dituzten ibai eta mendietara, zurrusta lasterretatik eta ekosistema globaletako izotz fluxuetatik, galaxietako materia beltzera ikertzea, intelektualki atsegingarria eta soziokulturalki ezinbestekoa zirudien. Entzutea alde batera utzi ez dugunez ikasketa prozesuetan, gehiago ikas dezakegu norabide guztietan entzuten duguna adierazten badugu.
PROGRAMAREN ESKEMA
Soinuaren izaeraren sarrera batekin hasiko gara, bere espazialitateari eta irismen geoteknikoari (talka eta inportazioa) so eginez. Jarraian, kartografiaren moduak, bitartekoak eta ondorioak aztertuko ditugu soinuaren bidez, giza-gorputzetik hasita, komunitatera, polisera, planetara eta kosmoseraino iritsi arte.
Modu honetan, beti jo ahal izanen dugu soinu esperientzia intimo eta bertakora, muga kartografikoak zabaltzen ditugun eran eta soinuaren eta ohiko kartografiaren kontrasteak arakatzen ditugun heinean. Nola eragin dezake soinuak bultzatutako kartografia batek ohiko kartografiaren gaineko zalantzei? Nola eragin esaterako, lur eta ur masei, kurbadura eta topografia arazoei edo mugen aferari?
Zein elementu edo dilema ageri dira lehenengo planoan? Noiz komeni da gehiago soinu mapa bat edo beste mota bateko mapa bat? Abiapuntu galdera hauek hartuta, lantegiko partaideek soinu mapa propioak diseinatu eta osatuko dituzte, espazio berezi batean edo leku baten momentu zehatz batean zentratuz.
NORI ZUZENDUA DAGO?
Mapeoaren inguruan, batez ere soinu mapeoaren inguruan eta geografian interesa duten artista, sortzaile, eta pertsonei zuzendua.
DATA ETA ORDUTEGIAK
Ekainaren 11tik 15era, 15:30etik, 19:30era. Goizetan, parte hartzaileek proiektuak garatzeko tartea izanen dute baina nahi izanez gero, arratsaldez besterik etorri daitezke lantegira.
IZEN EMATEA
Izen emate kuota 15 eurokoa da
Bete formularioa ekainaren 3a baino lehen.
Iruñerriatik kanpo bizi diren pertsonentzat bidaia laguntza eskatzeko aukera dago, 100 euroko bost laguntza. Bost pertsonak baino gehiagok laguntza eskatzen badute, formularioko galdetegian oinarrituko gara laguntzak emateko.
ELKARLANA
Lantegi hau, Audiolabekin elkarlanean gauzatuko da Tramontana III proiektuaren baitan.
HILLEL SCHWARTZen INGURUAN
Hillel Schwartz kultura historialaria, poeta eta itzultzailea da. “Emergentzia”ren jatorriaren eta kontzeptu aldakorren inguruan egindako gaurkotasun ikerketengatik “Berlin Kultur-historia saria” jaso zuen 2014an Berlingo akademia Amerikarraren eskutik. Historiagile gisa soinuaren inguruko lanak egiteagatik ezaguna da (Making Noise: From Babel to the Big Bang, and Beyond, 2011), bai eta errepliken ingurukoengatik (The Culture of the Copy: Striking Likenesses, Unreasonable Facsimiles, 1996 eta 2014) eta dieten ingurukoengatik (Never Satisfied: A Cultural History of Diets, Fantasies, and Fat, 1986).
Sunny Jungekin elkarlanean hizkuntza korearretik egindako itzulpenen lana dira bi poesia bolumen: Kim Nam-jo, Rain, Sky, Wind, Port (2014); Ko Un, Abiding Places: Korea South and North (2006; Balcones sarian finalista).
2009 eta 2014 artean medikuntza kasuetako kudeaketa konpainia bateko sortzaileetako bat eta zuzendaria izan zen. Bertan, pazienteak arazo konplexuetan laguntzen saiatu ziren, horretarako mediku, botikari, gizarte langile, zaintzaile, senitarteko eta lagunen koordinazioa bultzatzen zutelarik. Esperientzia hau abiapuntu izanik sortu zen Long Days Last Days: A Down-to-Earth Guide for Those at the Bedside (2012).
Brandeis, Berkeley eta Yale unibertsitateetan graduatua, Hillel Schwartz ikertzaile independentea da, noizean behin, irakasle lanetan aritu da historia, literatura, ikasketa erlijiosoetan, komunikazioan eta ikusizko arte departamentuetan, azken aldiz Kaliforniako San Diego hiriko unibertsitatean, bertan, Sixth Collegeeko kurrikuluko zuzendaria izan zen kultura eta teknologia sailean. Estatu Batuetako artearen inguruko ikerketa publiko eta pribatu askotan ikertzaile izan da eta Hannoverreko EXPO200 The Future of the Past pabiloiko diseinuan parte hartu zuen.
XABIER ERKIZIAren INGURUAN
Soinu artista, irratiko esataria, itzultzailea eta kazetaria. Pertsona, soinua eta euskarri ezberdinen ikerketan oinarritzen da bere lana. Egoera, soinu instalazio, grabaketa, musika konposizio, irrati sorkuntza eta talde lan eta inprobisazio proiektuetan aritzen da. Europa, Amerika eta Asiako hainbat lekutan garatu ditu ekimenak azken 15 urteetan. 2000 urtean hasita Otras Músicas ERTZ festibala taldean zuzentzen du eta Artelekuko AUDIOLAB soinu laborategia koordinatzen du, maiztasunez komunikabide desberdinetan aritzen da batez ere prentsa idatzian eta irratian.
SOUND-MAPPING: A critical history of sonic cartographies
Hillel Schwartz & Xabier Erkizia
martxoak 19-22, Santa Maria de Bigorio, Suitza.
Antolatzailea: SUPSI-DFA, FNS, audiolab
www.paesaggisonori.supsi.ch
Before we are born, we map the world almost exclusively by sound. In utero, we arrive at a sense of place more acutely by the presence of sounds close and distant, clear or muffled, rhythmic or sudden, than by touch, vision, and taste, which are as limited in physical range as smell is limited by its diffuse immediacy. While
obstetricians can now pinpoint the position and plot the growth of the fetus using ultrasound, from the sixth month on the fetus itself, its system of hearing well- developed, is sound-mapping its own position vis-à-vis the mother’s body and at the same time learning to recognize tonalities and inflections proper to its native languages. And while newborns and infants may come under sonic surveillance by parents deploying baby monitors, the very young are always monitoring their own situations more thoroughly by sound than by sight or touch, to which so much of the new world is out of range. One could argue, then, that it is “only natural” to sound-map our environs.
As a program of European commerce and high culture, however, cartography has been primarily visual (and occasionally tactile, as with topographic globes). What would happen if we should revert to sound to map our bodies, our neighborhoods, our nations, our continents, our very universe? This is no longer a speculative question. For three quarters of a century, physicians, urban planners, acoustic ecologists, astronomers, naval commanders, and oceanographers have been relying on various “soundings” to make sense of territories biophysical, geological, cultural, social, military, and metropolitical. People now make careers of considering the frequency, range, and familiarity of sounds in the design of sirens, buzzers, horns, and fire alarms; legislators and architects construct and consult noise codes that take into account urban or suburban landscapes and soundscapes; amusement park owners, restauranteurs, and film directors count on a sophisticated use of sound to establish ambience and paths of motion and memory; whalers, fishermen, and submariners track their prey with sonar. If in our daily lives we do not ostensibly organize our travels or tasks according to pathways of sound, we carry such maps with us, subtle or unsystematic as they may
be, and these acoustic-cognitive maps condition what we do or say wherever we are
. . . and, indeed, how we know where we have ended up.
At this historical juncture, then, it would seem at once intellectually rewarding and socioculturally vital to study the means, methods, merit, and resonance of sound- mapping at every turn, from our bodies to our communities, from our provinces to the rivers and mountains that cross national boundaries, from the jet streams and ice flows of global ecosystems to the dark matter and darker energy of the galaxies. As we have not forsaken the act of listening in the process of learning, we may learn even more by laying out what we hear when we listen in each and every direction.
AUDIOLAB: SOINU-LANTEGIA
IKUS-ENTZUNEZKO OBRETAKO AUDIOA Luca Rulloren eskutik
APIRILAK 14, LARUNBATA / 10:00-13:00 / 15:00-18:00
SORTZAILE GUNEA, Tabakalera
16-21 urte bitarteko pertsonei zuzendua. Tailerra dohan da baina izena ematea beharrezkoa da.
Ikus-entzunezko obretan soinuaren erabilerari hurbilketa kritikoa egiteko asmoz, soinua atzemateko tresnak erabiltzeko lehen tailer teknikoa aurkezten dugu. Taldeko praktikan eta esperimentazioan oinarritutako metodologia batetik abiatuta, zinema profesionalaren antzemate-estandarrak ezagutuko ditugu, adibide gisa setak eraikiz agertokian soinu-atzematearen askotariko errealitateak estaltzen ahalegintzeko. Elkarrizketak atzemateko metodoak, mikrofoniarako soluzioak pertsonaia batekin edo birekin, eta irudiarekin sinkronizatzeko denbora-kodearen erabilera eta konfigurazioa gainbegiratuko ditugu, eta wildtracketan estereoan atzemateko teknikak praktikatuko ditugu.
AVALANCHE un proyecto de Carlos Casas en colaboración con Xabier Erkizia y Luca Rullo
9-10 marzo, Polvorín de la Ciudadela, Iruñea-Pamplona
Proyecto en colaboración con el Festival PUNTO DE VISTA
www.puntodevistafestival.com
Punto de Vista Labs-ek hainbat artista bilduko ditu jaialdian elkarrekin sortzeko. Kasu honetan, Carlos Casas zinemagile eta artista gonbidatu du Avalanche#10 ikus-entzunezko muntaketa espezifikoa lantzera, soinu-bandarekin eta zuzeneko edizioarekin. Avalanchek Hichigh-era eramaten du ikuslea. Hichigh biztanlerik gabeko munduko hiri garaienetako bat da, herrialde ezezagunenetako eta urrunenetako batean kokatuta. Pamirren dago, Tajikistan eta Afganistan banantzen dituen mendilerroan; Pamir mendiak misteriotsuak bezain liluragarriak dira, eta tradizio zaharrenetako eta ongien kontserbatutako batzuen babeslekua. Avalanche site-specific motako proiektua da, kokapenaren, jaialdiaren edo hartzen duen lekuaren arabera sortu eta garatutakoa. Punto de Vistarako hamargarren “berraragiztapen” honetarako, AUDIOLAB soinu-departamentuko koordinatzaile den Xabi Erkizia soinu-artista eta musikariaren laguntza izango du.
Jaialdiak iraungo duen astean, Zitadelako bolborategia laborategi ireki eta saiakera-areto bihurtuko da, ikus-entzunezkoen inprobisazio-saioekin eta zuzeneko edizio-saioekin. Ostegunetik larunbatera zabalik egongo da eta martxoaren 10ean jende guztiarentzako amaiera-ikuskizuna eskainiko da.
CARLOS CASAS
Carlos Casas Bartzelonan jaio zen eta Parisen bizi da, eta nazioartean saritutako zinemagile eta artista da. Zinema, artea eta etnografia interesatzen zaizkio eta bere lanak xehetasunez dokumentatzen dituen eta ikuslearen, kokapenen eta jendearen arteko lotura sortzen duten ikus-entzunezko esperientzia inguratzaileak eta kontenplaziozkoak dira.
XABI ERKIZIA
Soinu-artista, irratiko esataria, ekoizlea eta kazetaria da. Bere lanak pertsonen, soinuaren eta euskarri desberdinen ikerketa du ardatz. Hainbat egoeratako probak, soinu-instalazioak, grabazioak, musika-konposizioak, irratirako sorkuntzak, lankidetza-proiektuak edo taldeko inprobisazioak egiten ditu. Azken 15 urte hauetan, Europa, Amerika eta Asiako hainbat lekutan garatu du bere jarduera. 2000. urteaz geroztik, ERTZ Beste Musika Batzuen Jaialdiaren zuzendarikidea da.
Entzute eta grabaketa tailerra Audiolabekin
2018/02/04 (10:00-17:00)
Lekua / Topalekua: Bidebietako Frontoia, Serapio Mujika pasealekua, 24-26
Doakoa. Aurretiko esperientziarik ez da behar, baina bai grabazio eta entzuketaren inguruko nolabaiteko jakinmina.
16 urtetik aurrera. Izena ematea beharrezkoa da: 943 453526 / cristinaenea@donostia.eus
Prestakuntza-saioa Pasaiako badian egingo da. Saio horretan hainbat grabazioteknikarekin esperimentatuko da mikrofonoak eta beste transduktore txiki batzuk (kontaktuzko mikrofonoak, hidrofonoak…) erabiliz. Tailerra grabazioaren inguruko zaletasuna edo jakinmina duen ororentzat dago irekia, eta baita ikus-entzunezko sormeneko profesional, landa-ikerlari,dokumentalista, ekologista eta field-recordingean edo autoprodukzio musikalean interesa dutenentzat ere.
Antolatzaileak: Audiolab / Tramontana – Cristina Enea – Ingurumen baliabide etxea
Lantegia:
MICRO-FM Zure irrati estazio propioa eraiki
2017 ko abenduak 4 igandea – 11:00-14:00 + 15:30-17,30. ARRATE KULTUR ELKARTEA, Eibar (Gipuzkoa)
Izen ematea: hirikiten@gmail.com (plaza mugatuak)
Antolatzailea: HIRIKITEN
Zer da FM irrati emisora bat? Nola funtzionatzen du? Zer behar duzu halako bat egiteko? Nola funtzionatzen du? Lantegi honen bidez halako galderei erantzutea bilatzen dugu, baina ez da hori helburu bakarra. Teknologia hauek eskaintzen dituzten sorkuntzarako aukerak aztertu eta FMaren oinarrizko funtzionamendua, baita haren mugak eta arauak ere ezagutuko ditugu. Parte hartzaiek beraien irrati-experimentuak praktikan jarri ahalko dituzte tailer honetan.
AUDIOLABek parte hartzen eta gomendatzen du:
CHARIVARIA
2017ko urriak 6 – 2018ko urtarrilak 28 CENTRO CENTRO, Madrid
Erakusketa eder honetan parte hartzen dugu Xabier Erkiziaren instalazio batekin eta Nader Koochaki, Iturengo joaldunak eta Soinumapa.net-n hainbat piezarekin.
erakusketarn webgunetik:
Charivaria es una exposición sobre cómo se posicionan las personas en el espacio publico con sonido.
Ampliando algunos de los caminos de la iconografía, la experimentación sonora y la historia del arte, Charivaria propone relatos que se centran en el trabajo de los herreros, las campanas y sirenas, las cencerradas, la fiesta, la protesta, la música mendicante, los carnavales y ritos, para sugerir genealogías hipotéticas sobre el uso del sonido como modo de ocupación del espacio público. Estos relatos sincrónicos se formulan a partir de recursos sonoros, visuales, documentales, escultóricos y de archivo que abarcan desde los inicios de la Edad Moderna en Europa hasta la actualidad.
La exposición parte de la idea de que el sonido es “indelimitable”, como define el escritor Pascal Quignard, “no entiende ni de paredes ni de tapices” y atraviesa lo público para introducirse en lo privado y viceversa.
A través de un recorrido histórico, la muestra saca a la luz los primeros oficios expulsados a los límites de las ciudades a causa del sonido que emitía su trabajo –caldereros, herreros, latoneros, cuchilleros y chisperos– y la apropiación por parte de las clases populares de estos ruidos prohibidos. Calderos, sartenes, cacerolas y cencerros han sido herramientas básicas de la protesta sonora desde el siglo XVII en Europa, tanto en el contexto rural como en el urbano, contra los que incumplían las normas comunitarias. El título de la exposición, Charivaria, hace referencia precisamente a uno de estos usos, la cencerrada (conocida en francés como charivari), la costumbre popular de humillar con ruido.
En un recorrido simétrico de la exposición, se analiza la importancia de las campanas y las sirenas en la construcción de identidades y territorios y cómo, en la subversión del uso habitual de estos instrumentos de infraestructura urbana, se consiguen generar distintas ideas de gobierno.
La muestra aborda la recuperación de los sonidos de la cencerrada en años más recientes usando obras que muestran cómo la ciudadanía quiere tomar posición en las calles. Las caceroladas que arrancaron con fuerza en Argentina tras el Corralito, se convirtieron en protagonistas contra los abusos de las clases políticas y financieras y demostraron ser una valiosa herramienta para el movimiento antiglobalización desde 2001. En mayo de 2011, los llamados «indignados» tomaron las plazas también al ritmo de caceroladas o cencerradas modernas. Algunas de las grabaciones que documentaron estos momentos de crisis sistémica se pueden escuchar en la exposición.
Charivaria se aproxima también a la cultura sonora desarrollada en torno al carro. El carro de bueyes, o “carro chillón”, es un antiguo carro de eje móvil cuyo sistema de frenado generaba un sonido peculiar, conocido como «ruido infernal» por muchos cronistas del pasado. Los ejes de aquellos carros se prestaban a ser afinados o diseñados, lo que puede ser comprendido como un antecedente primitivo del llamado «diseño sonoro».
Una sección central de la exposición está dedicada a mostrar el trabajo de músicos y artistas que toman la calle como escenario para construir identidades subalternas, históricamente asociadas a la pobreza. Un último apartado se centra en el sonido como medio fundamental de carnavales, festividades invernales, solsticios y procesiones en distintas culturas europeas.
Más de noventa contribuidores:
#ATMÓSFERA::SUSTRATO_RUIDO, Acoustic Mirror, Akio Suzuki y Aki Onda, Albert Uderzo, Archivo de la FAL-CNT, Arcipreste de Hita, Arseny Avraamov, Atahualpa Yupanqui, AU (Óscar Barras + Tomás Benito), Barry Blesser and Linda-Ruth Salter, Caroline Kraabel, Chi lo sà (Enrique Escorza), Cuidadoras de Sonidos, Didier Petit de Meurville, Edoardo Perino, Elana Mann, Emilio Arrieta, Escoitar, Fran MM Cabeza de Vaca y María Salgado, Francisco Alonso, Francisco Marcos Fernández, Georges de La Tour, Grupal Crew Collective, Infernal Noise Brigade, Isidoro Valcárcel Medina, Jacopo Bassano, Jacques Attali, Joan Cardells Alemán, Joaquín Calvo-Sotelo, José Antolín Nieto Sánchez, José Castelaro, José Luis Alonso Ponga, José M. Gutiérrez, José María Díez Borque, Antonio Domínguez Ortiz y Antonio Bonet Correa, José María Hernandez Montalvo, José Val del Omar, Juan Cantizzani, Juan de Zabaleta, Julio Caro Baroja, Krapoola, La escucha Atenta, La Romería de los Voltios, Leopoldo López Sala, Linda Tedsdotter, Lise Autogena y Joshua Portway, Llorenç Barber, Luc Ferrari, Luca Rullo, Marcelo Expósito, María Andueza, Mark Bain, Max Brandt, Miguel de Cervantes, Miguel Gamborino, Mikel R. Nieto, Moondog, Nader Koochaki, Natalia Figueroa, Nicolaes Maes, Nilo Gallego, Norton Park Group, Pablo Sanz, Pannemaker, Pauline Oliveros, Peoples Microphony Camerata, Peter Ablinger, Pieter Brueghel el Viejo, Rafael SMPA, Relentless, René Fülöp-Miller, René Goscinny, República Ibérica Ruidista, Richard Eigner, Sean Meehan, Seguidor del Bosco, Sergei Rumiantsev, Steve Goodman, Tamio Shiraishi, The Space Lady, Tony Schwartz, Ultra-red, Vagina Dentata Organ, Vivian Caccuri, William Hogarth, Xabier Erkizia y Xoan Xil López.
Los comisarios:
Andrea Zarza (1986) es archivera y licenciada en filosofía. Nacida en Madrid, desde 2011 vive en Londres donde trabaja como comisaria en el archivo sonoro de la British Library. Ha trabajado con el archivo del London Musicians Collective en University of the Arts London Archives and Special Collections Centre, en el Deep Listening Institute (Kingston, NY, U.S.A.) y en Pacifica Radio Archives (Los Angeles, CA, U.S.A.). Ha comisariado instalaciones sonoras para el Meltdown Festival de David Byrne (Southbank Centre, London) o para la exposición No Play en NGBK (Berlin, Alemania) y producido programas de radio para NTS, BBC 3, Resonance FM y RRS Radio Reina Sofía. Su sello discográfico Mana Records, llevado junto con Matthew Kent, se dedica a publicar obras que se encuentran en la intersección del sonido contemporáneo y de archivo.
José Luis Espejo (1983) es comisario, investigador y docente. Ha estudiado historia del arte en Madrid, Buenos Aires y Oxford y en los últimos años ha centrado sus investigaciones en las relaciones entre el arte y la cultura de la escucha. Ha comisariado los ciclos de conciertos Archipiélago en el Museo Reina Sofía y Arrecife en CentroCentro y co-comisarió las cinco instalaciones site-specific en espacios públicos que formaron parte de Entzumen Behatokia / Observatorio de la Escucha en el marco de la Capitalidad Europea de la Cultura Donostia-San Sebastián 2016. Previamente, realizó Resonancia, también en el Museo Reina Sofía, donde se analizó la reverberación del edificio con seis conciertos. Publica sus investigaciones indistintamente en radio-cápsulas y textos con ejemplos como Cárcel de oro y Richard Hamilton en Radio Reina Sofía; Una utopía más que apetecible, junto con Andrea Zarza en MASE 2015 o Políticas de un espacio aural, en ARTe SONoro, La Casa Encendida. Coordina el módulo de Teoría e Historia en el Máster de Industria Musical y Estudios Sonoros en la Universidad Carlos III de Madrid.
2017ko urriak 3-8, Festival CURTOCIRCUITO. Sala ABANCA, Santiago de Compostela
Gonbidatuak: Francisco López, Alex Mendizabal, Nader Koochaki, Blanc Rego, David Toop…ERTZ izango da aurtengo CURTOCIRCUITO zinema jaialdiaren jaialdi gonbidatua. Horren aitzakian, eta aurten jaialdiak estreinatuko duen ARREDOR DO SON / AROUND SOUND soinuari eskainitako egitarau bereziaren barnean, hainbat kontzertu, hitzaldi, zinema erakustaldi eta soinu-instalazioekin osatutako erakusketa batean parte hartuko dugu. Eskerrak baino ezin dizkiogu eman jaialdi hau antolatzen dabilen jende guztiari eta bereziki XOAN XIL LOPEZ ikerlariari eta PELA DEL ALAMO jaialdiaren zuzendariari beraiekin egindako elkarlan aberasgarriarengatik.
+ INFO: www.curtocircuito.org
